یک نصیحت کوچیک

راي خودت دعا كن تا صبور باشي؛ 
آنقدر صبور باشي تا بالاخره ابرهاي سياه آسمون كنار بروند و خورشيد دوباره بتابد. 
براي خودت دعا كن تا خورشيد را بهتر بشناسي. بتواني هم صحبتش باشي و صبح ها برايش نان تازه بگيري. 
براي خودت دعا كن كه سر سفره ي خورشيد بنشيني و چاي آسماني بنوشي. 
براي خودت دعا كن تا همه ي شب هايت ماه داشته باشد؛ 
چون در تاريكي محض راه رفتن خيلي خطرناك است. 

ماه چراغ كوچكي است كه روشن شده تا جلوي پايت را ببيني. 
براي خودت دعا كن تا هميشه جلوي پايت را ببيني؛ آخه راهي را كه بايد بروي خيلي طولاني است. 
خيلي چاله چوله دارد؛ دام هاي زيادي در آن پهن شده است و باريكه هاي خطرناكي دارد؛ 
پر از گردنه هاي حيران و سنگلاخ هاي برف گير است. 
براي خودت دعا كن تا پاهايت خسته نشوند و بتواني راه بيايي. 
چون هر جاي راه بايستي مرده اي و مرگي كه شكل نفس نكشيدن به سراغ آدم بيايد، خيلي دردناك است. 
. 
بيداري هايي آميخته با روشنايي، صدا، نور، حركت. 
تو بايد از خداوند شادماني طلب كني. هميشه سهمت را بخواه 
و بيشتر از آن چه كه به تو شادماني ارزاني مي شود در دنيا شادماني بيافرين تا ديگران هم سهمشان را بگيرند. 
براي اينكه زنده بماني بايد درست نفس بكشي و نگذاري هيچ چيز ي سينه ات را آلوده كند. 
براي اينكه زنده بماني بايد حواست به قلبت باشد. 

آن وقت صدايش كن؛ 
به نام صدايش كن؛ 
او حتماً برمي گردد و به تو نگاه مي كند و از تو ميپرسد كه چه مي خواهي؟؟! 
تو صريح و ساده و رك بگو. 
هر چيزي كه مي خواهي از خدا بخواه. خدا هيچ چيز خوبي را از تو دريغ نمي كند. 
شادمان باش. او به تو زندگي بخشيده است و كمكت مي كند كه زنده بماني. از او كمك بگير. 
از او بخواه به تو نفس، پشمك، چرخ و فلك، قدم زدن، كوه، سنگ، دريا، شعر، درخت... تاب، بستني، سجاده، اشك، حوض، شنا، راه، توپ، دوچرخه، دست، آلبالو، لبخند، دويدن و ... عشق... بدهد. 
آن وقت قدر همه ي اينها را بدان و آن قدر زندگيت را ادامه بده كه زندگي از اين كه تو زنده هستي به خودش ببالد!! 

ديگران را فراموش نكن